Umieszczenie w grupie dzieci w różnym wieku powoduje, że ,,starsze” konsolidują swoje umiejętności, a ,,młodsze” są stymulowane poprzez aktywności starszych. Sprzyja to nawiązywaniu znajomości, wzajemnej pomocy, okazywaniu szacunku i wymianie. Dzieci doświadczają prawdziwego życia społecznego, co przygotowuje je do przyszłego życia. Są w dynamicznej grupie gdzie uczą się dzielenia różnymi rzeczami i współpracy. Rozwijają myślenie abstrakcyjne, logiczne rozumowanie. Mają silne poczucie sprawiedliwości. Są badaczami kultury i szukają odpowiedzi na pytania: ,,Dlaczego?”,  ,,Jak?”

Nauczyciel jest przewodnikiem w drodze do autonomii. Nie może, ani nie powinien podporządkowywać sobie swoich uczniów. Wręcz przeciwnie, celem nauczyciela jest, aby jego uczniowie coraz mniej go potrzebowali i nie byli od niego zależni tak jak na początku.

Uczniowie mają dla siebie na poziomie dostępnego nauczyciela wychowawcę, który przebywa z nimi przez większość ich czasu w szkole oferując swoje wsparcie wtedy, gdy go potrzebują.

Każdy pracuje z wybranym przez siebie zestawem dydaktycznym. Nauczyciele specjaliści, eksperci i goście są stałymi bywalcami w naszej szkole. Obecność ich ma na celu zainspirowanie uczniów dziedzinami, w których się specjalizują lub profesjonalnie zajmują.
W tym czasie uczniowie szukają odpowiedzi na pytanie : ,,kim jestem ?”